بکارگیری دافنی ماگنا (dahnia magna) و ناپلی آرتمیا در تغذیه آغازین لارو ماهی چالباش acipenser guldenstaedtii brandt and ratzeburg, ۱۸۳۳

آزمایش تغذیه ای 28 روزه با لارو ماهی چالباش در شروع تغذیه فعال، با استفاده از 3 غذای زنده شامل دافنی ماگنا، آرتمیا اورمیانا و مخلوط آنها (50 درصد وزنی دافنی و 50 درصد وزنی آرتمیا) طی 6 بار تغذیه در روز انجام شد. لاروهای سالم ماهی چالباش از مرکز ماهیان خاویاری مرجانی تهیه شدند. لاروهای ماهی در سه تیمار (d ،a و d+a) با 3 تکرار (100 ماهی در هر حوضچه) برنامه ریزی شده، بر پایه 30 درصد وزن بدن در روز، به ترتیب از ناپلی آرتمیا اورمیانا، دافنی و مخلوط آنها تغذیه شدند. میانگین وزن اولیه بدن لاروهای ماهی2/5±35/33 میلی گرم و تراکم آنها 2 عدد در لیتر بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. ماهیان به طور انفرادی در شروع و پایان آزمایش وزن شدند. ترکیب تقریبی لاشه نمونه های ماهی (ابتدا و انتهای آزمایش)، ناپلی آرتمیا، دافنی و مخلوط آنها تعیین شد. بیشترین پروتئین (75/68 درصد) و چربی خام لاشه (9/16 درصد) به ترتیب در تیمارهای d+a (لارو ماهی تغذیه شده با مخلوط ناپلی آرتمیا و دافنی) و a به دست آمد و اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده شد (0/05 > p). بالاترین کارآیی ابقاء پروتئین (72/29 درصد)، کارآیی ابقاء چربی (14/61 درصد) و کارآیی ابقاء انرژی (44/81 درصد) در تیمار d+a به دست آمد. در حالی که حداقل نسبت کارآیی پروتئین (6/18) و کارآیی انرژی (0/83) به ترتیب در تیمارهای a و d نشان داده شد. نتایج مشاهدات حاضرثابت کرد که توانایی بهره برداری لارو ماهی چالباش در استفاده از غذای زنده، متفاوت است.